FATF و IFRS؛ هردو یا هیچ کدام
FATF یا گروه ویژه اقدام مالی در سال 1989 به ابتکار کشورهای عضو گروه جی 8 (ایالات متحده، ژاپن، کانادا، بریتانیا، ایتالیا، آلمان و فرانسه) تشکیل شد تا بررسی هایی درباره وضعیت قوانین مبارزه با پولشویی در بازار های مختلف مالی در سراسر جهان و ریسک یک سرمایه گذاری در بازارهای مالی هدف و سرمایه گذاری در کشورهای مشکوک انجام دهد.
مقررات مبارزه با پولشویی شامل قوانینی است که اشخاص و شرکت ها موظف هستند در مورد نحوه کسب درآمدشان به دولت ها توضیح دهند. از این راه پول هایی که از راه های نامشروع مانند قاچاق، رشوه و تخلف های مالی به دست می آید، برای ورود به بازارهای مالی با دشواری رو به رو شده و سلامت نظام مالی و اقتصادی را تضمین می کند.
در سال 2001 پس از حملات تروریستی 11 سپتامبر به برج های تجارت جهانی در نیویورک، وظیفه بررسی تامین مالی تروریسم هم به وظایف این گروه اضافه شد. کارشناسان FATF بر اساس گزارش های رسمی کشورهای مختلف از جمله در مورد شفافیت مالی، قوانین مالیاتی و مانند آن نظرات مشورتی خود را در مورد میزان ریسک سرمایه گذاری در آن کشورها اعلام می کند که مورد استناد سرمایه گذاران بین المللی قرار می گیرد.
حال برای اینکه شفاف سازی لازم در گزارشات و مراودات مالی کشورها به وجود آید نیاز مبرم به زبانی مشترک جهت فهم هرچه ساده تر طرف های اقتصادی یا دولت ها احساس می شود و این مهم به وسیله ی IFRS یا همان استانداردهای گزارشگری مالی بین المللی محقق می گردد.
شاید در وهله ی اول این امر به ذهن خطور کند که استانداردهای گزارشگری مالی ایران می تواند جایگزین IFRS باشد، ولی شایان ذکر است که این استانداردها مثال نغز دولتمردی است که در جلسات مهم سازمان ملل به زبان فارسی از حقوق کشور خود دفاع نماید. انصافا هم در راه دفاع از این حقوق بسیار مصر و هم بسیار ماهر و مجرب است ولی از بد حادثه با زبان فارسی قادر به ایجاد ارتباط با دولتمردان دیگر کشورها نخواهد شد. مگر اینکه از زبانی مشترک در این راه بهره جوید.
IFRS نیز یک نوع گویش مالی مشترک برای صورت های مالی کشورهاست تا همه یک نوع برداشت را از صورت های مالی داشته باشند و اگر این گویش یکسان نباشد، کسی نمی تواند ارتباط مناسبی با یک بنگاه اقتصادی ایجاد کند.
FATF و IFRS دو مقوله ی لازم و ملزوم یکدیگر بوده و یکی بدون دیگری کاربرد لازم را ندارد. جدا از نگاه های مثبت و منفی سیاسی و امنیتی، این دو در بین اقتصاددانان نیز موافقان و مخالفانی دارند آنان که تصویب FATF و اجرای IFRS را دو بازی دو سر باخت دانسته و آنها را سراسر هزینه برای کشور می دانند و عقیده دارند که حتی با تن دادن به آنها برخورد سازمان ها و دولت های غربی با ایران تغییری نمی کند و آنان که قویا معتقدند برای نجات اقتصاد در حال احتضار ایران این دو شفا هستند و شفافیت و سلامت اقتصاد داخلی و شروع مبادلات بین المللی و جذب سرمایه گذاری های خارجی را ماحصل پذیرش و استقبال از آنها می دانند.
