رئیس زورگو!
مجتبی نیشابوری- دكتری حرفه‌ای مدیریت کسب و کار و پژوهشگر کاربردی
برخی مدیران فکر می‌کنند تنها راه برای مدیریت کارکنانشان، استفاده از تهدید، زور و وارد کردن فشارهای روانی است این موضوع باعث می‌شود که کیفیت کار خروجی به شدت کاهش پیدا کند و افراد با کمترین میزان بهره‌وری به کارشان ادامه دهند. این مدیران نباید انتظار داشته باشند که کارمندانشان در غیاب آنها به خوبی زمانی که در کنارشان حضور دارند کار خود را انجام دهند. شاید مشکل اصلی از آنجا ناشی می‌شود که مدیران به جای انجام وظیفه مدیریت به دنبال کسب مقام ریاست بر دیگران هستند.
یک مدیر، در کنار اعضای تیمش می‌ایستد، به حرف‌هایشان گوش می‌دهد و کار را بر اساس کیفیت و اعتماد متقابل پیش می‌برد. اما یک رئیس، رو به روی کارمندانش می‌ایستد، حرف فقط حرف خودش است و با کشیدن خط و نشان، سعی دارد که دستورش را با ترس و بی‌اعتمادی ترکیب کند و از این راه کارش را جلو ببرد. بدون شک مدیران، باعث موفقیت یک کسب و کار و کارمندان می‌شوند اما رئیس‌ها عمر کاری کوتاهی دارند و با ادامه این وضعیت، عمر کسب و کار خودشان را هم کوتاه می‌کنند.
بهترین کارمندان، به دنبال شرکت‌ها و مجموعه‌هایی می‌روند که یک مدیر در آنجا کار می‌کند نه یک رئیس!
برگرفته از کتاب تئوری انتخاب اثر ویلیام گلسر
به سخت بودن کارهای سخت، فکر نکن!
یکی از چیزهایی که باعث می‌شود ما به سمت انجام کارهای بزرگ، مسئولیت‌های سنگین و موقعیت‌های باورنکردنی نرویم، فکر کردن در مورد ابعاد سختی یک کار است. ما به جای آنکه در مورد شیوه‌های موفق شدن در آن کار فکر کنیم و به دنبال راه‌حل‌های خلاقانه برای افزایش بهره‌وری خودمان در آن زمینه بگردیم، مدام به این فکر می‌کنیم که انجام آن کار چقدر می‌تواند سخت، استرس‌زا، خسته‌کننده و پرریسک باشد.
ما با این کار، میل به یادگیری را در خودمان خاموش می‌کنیم و به فردی مستعد فرارکردن، تغییر ماهیت می‌دهیم. پذیرفتن هر موقعیت جدید، یعنی به چالش کشیدن خودمان با چیزهایی که در بسیاری از موارد، هیچ نظری در موردشان نداریم.
در این موقعیت تنها چاره‌ای که داریم، فکر نکردن به سختی کارها، شیرجه زدن در دل موقعیت‌ها و آماده بودن برای یادگیری از هر کسی و هر چیزی است. در این صورت، نه تنها پذیرش موقعیت‌های جدید برایمان آسان‌تر می‌شود بلکه از نظر دیگران هم به فردی انعطاف‌پذیر و خلاق تبدیل می‌شویم، یعنی کسی که به بازخوردها اهمیت می‌دهد، نقطه‌های ضعف خود را شناسایی می‌کند و از تغییر دادن مسیر اشتباه خود ترسی ندارد.
بخشی از کتاب طرز فکر اثر کارول دوک
هفته اول شهریور/ شماره 92 افق اقتصاد
