معضلات غول‌های نفتی آمریکا
مترجم: غزاله جعفری
آخرین گزارش هیئت بین دولتی تغییرات اقلیمی (IPCC)، کاملا بدون ابهام است. بشر به اندازه‌ی کافی گازهای گلخانه‌ای تولید و منتشر کرده است یعنی حداقل 1.5 درجه سلسیوس بیشتر از پیش از انقلاب صنعتی. این امر باعث تغییر شدید و جبران ناپذیری طی دو دهه‌ی آینده خواهد شد.
فشارهای وارده از سمت جمهوری‌خواهان و لابی‌بازی‌های صنایع سوخت فسیلی به حدی است که دولت جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، نه تنها نتوانسته استخراج نفت در زمین‌های عمومی و قبیله‌ای را محدودکند بلکه بیش از 2100 مجوز حفاری را نیز صادر کرده است.
اگرچه ما همچنان برای جلوگیری از گرم‌شدن زمین زمان داریم اما این بدین معناست که انتشار گاز دی‌اکسیدکربن باید تا سال 2030، 80 درصد و تا سال 2050، 100 درصد کاهش یابد. طبق آخرین گزارش آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، «خطر قرمز بشریت» پاسخی موثر است که تضمین عملی‌شدن این امر را کاهش می‌دهد. حال براساس گزارش سالیانه سال 2020سازمان ملل متحد کشورهای ثروتمند عضو OECD (سازمان همکاری و توسعه اقتصادی)، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خودر ا به سرعت کاهش نداده و به اقتصاد در حال توسعه و مسیر رشد خود می‌پردازند. در کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل (COP26) که ماه نوامبر در گلاسکو برگزار می‌شود؛ سران جهان بر اهداف بلندپروازانه‌تری چون کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای یا به اصطلاح حماایت مالی بانک جهانی از سرمایه‌گذاری در پروژه های اقلیمی(NDCs)، اتفاق نظر داشته و آن را در دستور کار خود قرار دادند.
لزوم انجام اقدامات اقلیمی و محیط‌زیستی هرگز به اندازه‌ی امروز حس نشده است. با این وجود اقدامات در دست بررسی به شدت ناکارآمد و نیازمند تغییراتی سیاسی هستند که نادیده گرفته شده است. در فاصله‌ی بین حرف و عمل، آژانس بین‌المللی انرژی هشدار داد: به منظور رسیدن انتشار گازهای گلخانه‌ای به صفر مطلق و کنترل افزایش دمای زمین تا 1.5 درجه‌ی سانتیگراد، کارخانه‌ها که منبع اصلی انتشار گازهای گلخانه‌ای هستند باید تعطیل شوند. در واقع موفقیت در این امر مستلزم یک دگرگونی اساسی در چرخه‌ی انرژی یا همان زیربنای اقتصادی ماست. آژانس بین‌المللی انرژی برنامه‌ای را جهت رساندن انتشار گازهای گلخانه‌ای به صفر مطلق تا سال 2050 تعبیه کرده است. همچنین در گزارش هیئت بین دولتی تغییرات اقلیمی، چندین راه برای داشتن دنیایی عاری از گازهای گلخانه‌ای ترسیم شده است.
غول‌های نفتی با دستکاری مطالعات و آمار و تشکیل کمپین‌های بازاریابی سعی در متقاعدکردن مردم به تأمین نفت و گاز طبیعی و ضرورت آن جهت رشد اقتصادی و حتی مضرنبودن آن برای کره‌ی زمین دارند.
متاسفانه یکی از بزرگترین انتشاردهندهگان گازهای گلخانه‌ای تاریخ جهان، ایالات متحده‌ی آمریکا، از هیچ یک از این روش‌ها پیروی نمی‌کند. لایحه یک تریلیون دلاری به‌سازی زیرساخت‌های آمریکا را به یاد آورید. این لایحه قرار بود برخی مقررات آب و هوایی چون استاندارسازی انرژی پاک، تامین بودجه حمل و نقل عمومی بدون آلاینده، ایجاد زیرساخت شارژ خودروهای برقی ملی و تشکیل نیروی غیرنظامی اقلیمی آب و هوایی را شامل شود. اما با گذشت ماه‌ها و مناظره‌های چالش‌برانگیز، در نتیجه‌ی سیاست‌های مجلس بسیاری از مفاد این لایحه حذف شده، و همچنان از انرژی‌های فسیلی و سیستم‌های حمل و نقل قدیمی پشتیبانی می‌شود.
دموکرات‌های سنا امیدوارند که بتوانند این خسارت را با برنامه بودجه 3.5 تریلیون دلاری جبران کنند که از اقدامات اقلیمی حمایت کرده و شبکه امنیت اجتماعی را به میزان قابل توجهی گسترش می‌دهد. اما این لایحه به خودی خود باید نوشته و تصویب گردد که این کار از وظایف کمیته‌ی کنگره است. البته که به احتمال قوی بسیاری از مفاد آن– به ویژه بخش‌های مربوط به آب و هوا- آن حذف یا کوتاه می‌شوند چرا که هر لایحه مسیر متداول خود را در کمیته‌های مجلس طی می‌کند. البته که این امر کاملا به ضرر دموکرات‌های ایالات متحده است چرا که آنان متکی به حمایت انتخاباتی رای‌دهندگان جوانی هستند که تغییرات آب و هوایی برای‌شان در اولویت است. حال آنکه در صورت ازدست‌رفتن این قدرت دموکرات‌ها –به عنوان مثال انتخابات میان‌دوره‌ای سال آینده- احتمال اینکه ایالات متحده اقدام موثری در راستای حفاظت از کره زمین انجام دهد، بیش از پیش کاهش می‌یابد.
فشارهای وارده از سمت جمهوری‌خواهان و لابی‌بازی‌های صنایع سوخت فسیلی به حدی است که دولت جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، نه تنها نتوانسته استخراج نفت در زمین‌های عمومی و قبیله‌ای را محدودکند بلکه بیش از 2100 مجوز حفاری را نیز صادر کرده است. در واقع آمریکایی‌ها نیازمند سیاست‌های اقلیمی قوی‌تری هستند. طبق نظرسنجی صورت گرفته 53 درصد از افراد (رای‌دهندگان انتخابات میان‌دوره‌ای) براین باورند که انجام اقداماتی در راستای کنترل گرمایش زمین باید در صدر یا حداقل جزو اولویت‌های دولت قرار گیرد اما 66 درصد دیگر خواستار در راس و دستور کار قرارگرفتن توسعه منابع انرژی پاک هستند. نظرسنجی دیگری نیز حاکی از آن است که تقریبا دو/سوم افراد -از جمله نیمی از جمهوری‌خواهان- عقیده دارند که شرکت‌های نفت و گاز از قدرت و نفوذ بالایی برخوردارند. البته که حق با آن‌هاست. غول‌های نفتی با دستکاری مطالعات و آمار و تشکیل کمپین‌های بازاریابی سعی در متقاعدکردن مردم به تأمین نفت و گاز طبیعی و ضرورت آن جهت رشد اقتصادی و حتی مضرنبودن آن برای کره‌ی زمین دارند.
هزینه‌های گزافی در راستای تحقق این امر و تاثیرگذاشتن بر عقاید و نظریات قانون‌گذاران چه در سطح ملی و چه در سطح ایالتی صورت گرفته است. برای مثال یکی از رهبران گروه‌های آب و هوایی در کالیفرنیا توانست مانع بسیاری از قوانین و سیاست‌های آب و هوایی شود. قانون‌گذاران آمریکا باید به صدای رای‌دهندگان گوش داده و از لابی‌بازی‌های صنایع نفت و گاز رهایی یابند. همچنین قوانین و سیاست‌هایی را به کار گیرند که با بحران آب و هوایی فعلی متناسب باشد. این عمل به معنای کاهش انتشار کربن و مشتقات آن در کشور است. اگرچه به تازگی میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای از میزان تولید آن کمتر شده است، اما آژانس بین‌المللی انرژی همچنان از حجم بالای تولید کربن در ایالات متحده ابراز نگرانی کرده و دستور به تسریع در روند جداسازی تولید گازهای گلخانه‌ای از چرخه‌ی رشد اقتصادی داده است.
ایالات متحده تکنولوژی و منابع لازم جهت ایجاد اقتصادی مدرن با انرژی پاک را داراست. تحقق این امر به خودی خود از اراده‌ی سیاسی خارج است و پیامدهای گسترده‌ای نیز در پی خواهد داشت. ایالات متحده به عنوان غول اقتصاد جهان و با بالاترین میزان انتشار CO2 برای ادامه‌ی بقایش باید در کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل 2021 (COP26) به موفقیت برسد.
ایالات متحده که خود 11 درصد از گازهای گلخانه‌ای را منتشر می‌کند علاوه بر تاثیرگذاری مستقیم بر اقتصاد، بر سایر قدرت‌های اقتصادی، از جمله چین که در حال حاضر سالانه 27 درصد و اتحادیه اروپا که 6.4 درصد از گازهای گلخانه‌ای جهان را تولید می‌کنند هم نفوذ قابل توجهی دارد. این سه کشور باعث انتشار نزدیک به نیمی از گازهای گلخانه‌ای جهان هستند. بار اصلی اقدامات لازمه جهت تغییرات آب و هوایی بر دوش این قدرت‌های اقتصادی است چرا که نیاز به ارائه‌ی کمک‌های مالی سایر کشورهای تولیدکننده و منتشرکننده‌ی گازهای گلخانه‌ای مانند هند (6/6 درصد) و تشویق آنها به استفاده از انرژی پاک دارد. برای دهه‌ها صنایع عظیم نفت و گاز آمریکا از قدرت بیشتری نسبت به رای‌دهندگان برخوردار بودند و آخرین گزارش هیئت بین دولتی تغییرات اقلیمی به صراحت عنوان می‌کند که چرا این عمل باید به پایان برسد. برای اینکه سیاره‌ی ما قابل سکونت باشد، گروه‌های مردمی حامی محیط‌زیست –ابتدا در آمریکا- باید گرد هم آمده و از دولت بخواهند تا اقدامات لازم را انجام دهد./ این مقاله در تاریخ 26 آگست 2021 در تارنمای project-syndicate منتشر و سپس در گروه ترجمه افق اقتصاد به صورت اختصاصی ترجمه شده است.
هفته اول مهر/ شماره 96 افق اقتصاد
